Ne gereği vardı Allah aşkına…
Ankara, İstanbul, Konya’ya hızlı tren seferleri başlatmanın. Ne güzel kara trenle bozkır manzarasının tadına vara vara gidiyorduk…
Ne gereği vardı…
Koskoca Adalet Sarayı yapmanın… Hâkimler, savcılar, avukatlar, davalılar ve davacılar eski, köhne ve küçük binada yuvarlanıp gidiyordu…
Ne gereği vardı…
Emniyet Sarayı yapmanın… Emniyet birimleri, kent merkezinde trafiği de alt üst ederek çalışıp gidiyordu… Kentin 7-8 bölgesine dağılmış Emniyet’i akıllı bir binada bir araya getirmenin ne gereği vardı.
Ne gereği vardı…
Çevre Yolu’na yapılan bat-çık’ların… Ne güzel ışıklarda dura kalka ilerliyorduk.
Ne gereği vardı…
Eskişehir’i, Türk Dünyası Kültür Başkenti yapmanın… Türkvizyon gibi etkinliklerle Eskişehir’in adını dünyaya duyurmanın.
Ne gereği vardı…
Bu kadar okul, yurt, kamu binası yapmanın, onarmanın… Tarihi binaları restore ettirmenin.
Ne gereği vardı…
Demiryolunu yer altına almanın… Ne güzel kenti ikiye bölüyordu, bazen tren duruyordu, hemzemin geçitlerde altından üstünden atlıyorduk, heyecan oluyordu…
Ne gereği vardı…
Eskişehir’den seçilen milletvekillerini Maliye ve Milli Eğitim Bakanı yapmaya… Eskişehir’i kabinede temsil etmenin. 
Ne gereği vardı…
Birilerinin seçimden seçime uğradığı ilçelere yatırım yapmaya…
Ne gereği vardı…
TÜLOMSAŞ’ı ayağa kaldırmaya… Ne güzel kazandığının yüzde 54’ünü çalışanına verip zarar ediyordu.
Ne gereği vardı…
Eskişehirspor’a 33 bin kişilik modern bir stat yapmaya… Açık tribünde beraber ıslanıyorduk. 
Ne gereği vardı…
Dünyanın en önemli meydanlarından birini Eskişehir’e yapmaya… Eskişehir’i meydan kültürüyle tanıştırmaya.
Ne gereği vardı…
Bu kadar masrafa, projeye, ödeneğe, emeğe…
Görmüyor musun bunlar beş para etmiyor! Kimsenin umurunda değil!
Ne diye “hizmet edeceğim, Eskişehirlinin yaşam standardını yükselteceğim” diye yıllardır uğraşıyorsun?
Uzaya yolculuk başlatsan kimsenin umurunda değil!
Mesele hizmet değil hala anlamadın mı?
Yap iki heykel. Oldu bitti. Sırrı buymuş!

İki Eylül Gazetesi
Cihan Yıldırım